Ik zag een man uit het raam hangen. Het raam van een flat. Het was een flat met 6 verdiepingen en geen lift. Er zijn er alleen al in Rotterdam duizenden van. Wat zeg ik, miljoenen. Maar dat terzijde. Ik kon langs de man heen zijn kamer inkijken. Er hingen grote feijenoordvlaggen. De man zelf was heel dik en hij had een lange grijze baard. De man zag mij ook. Ik stak een waterflesje dat ik in mijn hand had omhoog, in een soort proostgebaar. Ik weet niet waarom ik dat deed maar het leek het enige juiste gebaar op dat moment. De man zwaaide zijn armen in de lucht, stak zijn duimen omhoog en lachte. Ik lachte terug. Het was een goed moment.
Advertenties
